ΜΕΤΡΩ ΤΑ ΚΥΜΜΑΤΑ

Εχει παει προχτες σε ενα μαγαζι εκει κατω και το φερε ανω κατω.φωναζε γελουσε χορευε τραγουδουσε.ειχαν μεινει ολοι μαλακες σου λεω,τα μαθα.και μετα με περνει τηλεφωνο αλαφιασμενη,μολις ειχε μπει στο σπιτι (τους ξυπνησε ολους παλι).κι αρχιζει να μου λεει και να μου λεει και σταματημο να μην εχει ρε φιλε.και δε χορταινα να την ακουω σου λεω κι ας επρεπε να σηκωθω στις 6 να παω στο χωραφι για δουλεια.αντε πες της εσυ οχι αν μπορεις μαγκα.απλως δε γινεται.εγω δε θελω να της πω οχι γιατι μ αρεσει πολυ.

και βγαινει στο μπαλκονι εκει ψηλα στο βουνο και τη χαιδευουν οι ανεμοι,οι αερηδες και τους ζηλευω γαμωτο.ολο το αιγαιο μας χωριζει,αλυτο προβλημα φιλε.αλλα ξεχασα,οχι μαθηματικα ξανα,και εχω τουλαχιστο 10 λογους για αυτο. θα μου σπασει το κεφαλι ρε δε κανω πλακα.

μετα καθεται ξανα στο μπαλκονι και κει που της μιλαω τρεχουν τα μακαρονια απο τη μυτη.εχει γινει κομματια αλλα δε μιλαει."βρε καλη μου,βρε χρυση μου τί εγινε"? τιποτα αυτη.εκει πεισμα.το γονιδιο βλεπεις! παω να της μιλησω κι ολο τρακαρω σε ντουβαρια σα χαζος...νομιζω πως θα πεσει στην παγιδα,αλλα που? γελιεται αυτη?τσακαλι απ τα καλα,τετραπερατο.μιλα μωρε της λεω,τι επαθες? δεν ακουει γαμωτο.καλα κανει δηλαδη,αλλα μη της το πεις...


θα περασουν οι μερες,δε θα περασουν που θα παει? και μετα θα ρθει ξανα εδω με τα ιδια μυαλα,τα ιδια κολληματα,την ιδια σπιρταδα και την ιδια σοφια των λιγων της χρονων.τοτε θα ξαναρχισει το καλοκαιρι.μεχρι τοτες θα μετραω...