ΟΙ ΓΟΥΡΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΑΣ

ειναι προφανες οτι το προβλημμα των δρομων στην επανομη δεν ειναι οι χαλασμενοι δρομοι.δεν ειναι το ξεπουλημα του ποταμου,ουτε η απραγια του καμπινγκ,ουτε η παραγκουπολη που εχει στηθει στην παραλια.αυτα ειναι ολα συνεπειες,ειναι οι πατημασιες του θηριου που μας ισοπεδωνει τοσα χρονια και οχι μονο σε τοπικο επιπεδο.
το πραγματικο προβλημα εντοπιζεται στον τροπο εκλογης του δημοτικου συμβουλιου.πολυ απλα δε σας νοιαζει ποιον θα εκλεγξετε αρκει να συμφερει εσας,το βολεμα του παιδιου σας ή της επιχειρησης σας.και τι να περιμενεις μετα απο εναν αρχοντα που εχει εκλεγει με τροπους ρουσφετολογικους,ταζοντας δεξια κι αριστερα θεσουλες,μισθουλακια και καθε λογης διευκολυνσεις?δειτε το βαθυτερα,το προβλημα ειστε εσεις που ψηφιζετε.αυτοι που κυβερναν εκτελουνε μια χαρα την ποιοτητα της εξουσιας που εσεις τους δινετε.λυπαμαι αλλα μια ζωη λακουβες θα χετε.αν οχι στους δρομους σας,τοτε σιγουρα στα μυαλα σας,κι αυτο ειναι βαρυ.
καθεστε και κλαιγεστε μες τα καφενεια,στα μαγαζακια σας,τις κυριακες στην εκκλησια,στο μεσημεριανο σας τραπεζι,βριζετε προσωπα και καταστασεις αντι να κοιταξτε τον πραγματικο ενοχο στον καθρεφτη.ο ΠΑΟΚ ναι καλα (η η αναγεννηση προσφατως) και ολα τ αλλα δε μας νοιαζει.το μαγαζακι μου να δουλεψει και δε με νοιαζει.θα μαι κυριος,καθωσπρεπει και αγαπητος.θα λεω μασσαλια και βλακειουλες με γεματη τσεπη και μετα ολα γραμμενα στα παλια μου τα παπουτσια.ξερω ξερω,εγω μιλαω εκ του ασφαλους.
κι οταν ερθει η ωρα να ψηφιστε τρεχετε ξοπισω τους,οι λαμογιες δινουν και παιρνουν,οι διορισμοι,οι συμβασεις αοριστου,οι θεσουλες,τα σογια χωριζονται στα δυο και δε συμμαζευεται.και μετα θελετε και δρομους.εχετε εκεινο το ααααααααααααααα που τα ισοπεδωνει ολα και μετα θελετε και γεματες τις ταβερνες σας.δε λεω,υπαρχουν και εξαιρεσεις σ ολο αυτο.πρεπει να ναι δυο η τρεις σ ολη την επανομη.
συλλογοι της μιζεριας,γεροντια με αποψη της πλακας,συνταξιουχοι δασκαλακοι της δεκαρας,αγροτες με τσαμπουκα,φοιτητακια του pro,και μπαμπαδες με κορες της παντρειας και προικα αφαγωτη,αγχωμενοι για το βολεμα,μιζεροι που δε ξερουν ουτε στοιχειωδως να σταθουν καπου,οπουδηποτε και να μη γινουν ρεντικολα.κι υστερα θελετε και δρομους.ξερω,εγω μιλαω εκ του ασφαλους.
θειτσες τραβουν τις κυριακες στην εκκλησια να κοινωνησουν,καινουργια αμαξια στηνονται ουρα για να διαβαστουν απο παππα 800 κιλων,κουτσομπολια γαρνιρισμενα με ταγιερ,ελουδες,σταρουδι και θεια κοινωνια της ντροπης.επιταφιοι της υποκρισιας,τιμια ξυλα,μεγαλεμποροι κλεφτες θεοσεβουμενοι,ευεργετες του αη γιωργη και της παναγιας.εκλογικη φαρσα με ψηφοφορους ξυλινους.θελετε και δρομους μετα...ξερω,εγω μιλαω εκ του ασφαλους.
σε κανα δυο χρονια ξαναρχονται εκλογες.σκεφτειτε λιγο σοβαρα γιατι μονο εσεις μπορειτε να αλλαξτε τη μοιρα σας.αφηστε τα κλαμματα και τα βρισιματα χωρις στοχο.βαλτε τους κατω και αλλαξτε τους τον αδοξαστο.προχτες στο θεατρο δε μιλησε κανεις,κουρνιασμενοι ολοι,φοβηθηκατε τις γραβατες,τα κενα ωραια λογια και τις καρεκλες που εσεις τους δωσατε.παρτε χαμπαρι οτι εσεις φταιτε που καθονται αυτοι εκει πανω.και παρτε χαμπαρι οτι εσεις κανετε οτι γουσταρετε.αν δε σας αρεσει διωξτε τους,μπορειτε.αλλα πρεπει να μιλατε σοβαρα,με στοιχεια,χωρις αααααααααααααα.να ξεσπαθωστε μια φορα μπροστα τους,να πειτε οτι σκεφτεστε (αν σκεφτεστε) και να μη κοιτατε μονο την παρτη σας.με λιγα λογια εχουμε ως συνολο τους δρομους που μας αξιζουν.κι αυτο λεγεται δημοκρατια.ας τη χαρουμε οσο βρωμαει εγωισμο....

ως συνηθως κλεινω με τρυπες....

Όλα τελικά ξαναγυρνάν σε μας


Δεν υπάρχει χαμένος καιρός δεν υπάρχει
οι ώρες που σκοτώνουμε επιζούν
ένας θεός εκβιαστής τις συγκεντρώνει
κι όμηρους τις κρατάει
ώσπου τα λύτρα που ζητάει από μας να πληρωθούν
Κι εμείς πληρώνουμε

Όλα τελικά, όλα
όλα τελικά ξαναγυρνάν σ' εμάς

Τα δάκρυα σαν στεγνώνουν
δεν πεθαίνουν, δεν πεθαίνουν
η θλίψη που σκορπάμε επιζεί
σε δίχτυα αόρατα νεράιδες τη μαζεύουν
και περιμένουν την επόμενη αφορμή
Που έτσι κι' αλλιώς θα 'ρθει

Όλα τελικά, όλα
όλα τελικά ξαναγυρνάν σ' εμάς

Οι χαμένοι φίλοι
κι οι χαμένοι εχθροί
τα παλιά παιχνίδια
κι η καινούρια σιωπή
Τα ταξίδια που ακυρώθηκαν
Τα γλέντια που αναβλήθηκαν
Οι ελπίδες που διαλύθηκαν
Τα λόγια που αγνοήθηκαν

Όλα τελικά, όλα
όλα τελικά ξαναγυρνάν σ' εμάς