ΤΟ ΠΤΥΕΛΟΔΟΧΕΙΟ ΤΟΥ ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ -ΤΟ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙ

ΤΟ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙ


Ένα πουλί απόδημο, καθόταν στην πλατεία
χάζεβε τους περάστικους, και έπινε μπύρα κρύα.
Η πρώτη φέρνει δεύτερη, η δεύτερη ζαλάδες
κάτω απο τα καθίσματα, κινούντε συμπλιγάδες.

Και ενώ στου Vox παιζότανε, έργο του Παζολίνι
χάλασε απότομα ο καιρός, και ξέσπασε μπουρίνι.
Δεν ήταν στάλες τις βροχής, για να κρατάς ομπρέλα
ήταν μπάτσοι διαλεχτοί, που ψάχναν πασαρέλα.

Κανένας δεν τους κοίταζε, τους γύριζαν την πλάτη
και έμειναν τα μανεκέν, στην πίκρα και στο άχτι.
Και έτσι όπως ήταν το θεριό, την πέσανε στο πουλάκι
γιατί είχε στην φτερούγα του, φθηνό σκουλαρικάκι.

Ρε για το μοντελάκι σου, που έφτιαξε ο Τσεκλένης
κυρ αστυνόμε τον φτωχό, τι έφτεξα και δέρνεις.
Φταίει το σκουλαρίκι σου, γιατί αντάβγες βγάζει
και ενώ είμαι αυτοκράτορας, γελάει και με χλευάζει.




ΑΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΟ

Πείτε μου. Μη βρέθηκε η σκάφη που, παλιά,

λουζόμουνα με ήλιο και με χιόνι

ή τα μαλλιά που φύλαξε απ' την πρώτη μου κουρά

η μάνα που ακόμα ρούχα απλώνει;

Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό,

σύντροφοι, μήπως βρέθηκε και κείνο,

να φτύσω μέσα με θυμό που οι νέες εποχές

με κάνουνε να μοιάζω μ' αρλεκίνο;

Ο θανασης παπακωνσταντινου μας αφηνει για αλλη μια φορα αφωνους!