Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΠΑ

Σύντροφε Κάψο...

Κατά κανόνα, οι ψυχαναλυτές της εποχής μας μιλούν για το φαινόμενο-πάθηση της «προβολής». Όπερ σημαίνει ότι αυτό που αρνούμαι να παραδεχτώ για τον εαυτό μου, το προβάλλω στην εικόνα του άλλου. Ομοίως πράττεις αυτή την περίοδο, προτείνοντάς με για την ηγετική θέση ενός πολιτικού σχηματισμού. Είναι γνωστές οι προσδοκίες σου για πολιτική καριέρα που εκτείνονται από τη θέση του Δημάρχου μέχρι αυτή του Πρόεδρου της Δημοκρατίας. Για το λόγο αυτό εξάλλου, συμμετείχες σε τέτοιου είδους «διαβουλεύσεις» - «μαγειρέματα» κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο των δημοτικών εκλογών.(Κι αυτό δεν είναι λάσπη, μιλάω με ντοκουμέντα).

Από τη μεριά μου, αυτό δεν το θεωρώ κακό. Είσαι ένα άτομο με φιλοδοξίες όπως όλοι οι άλλοι με τους οποίους συναναστρέφεσαι. Μου προκαλεί απλώς έκπληξη το γεγονός ότι δεν παραδέχεσαι –αν και αρχιδάτα κρίνεις την όποια στάση των άλλων – τις δικές σου φιλοδοξίες. Κι αυτό δεν το κάνεις επειδή δειλιάζεις…αλλά έχεις σχέδιο του Σατανά να εκπληρώσεις…γι αυτό ενεργείς στα κρυφά!!!

Προσπάθησε να ξαναμπείς στον ίσιο δρόμο, να επανενταχτείς ομαλά στην τόσο μισητή για σένα κοινωνία, να δεχτείς ότι το εκπαιδευτικό δημοσιοϋπαλληλίκι είναι τουλάχιστον ειλικρινέστερο από την εκμετάλλευση της ανησυχίας και της μαλακίας του γονιού που τρέχει να βρεί τον καλό καθηγήτή για να του χρυσοπληρώσει τα ιδιαίτερα μαθήματα του παιδιού του.

Αυτός που λόγω πνευματικής αδυναμίας βλέπει στο άτομό σου τη σωτηρία του παιδιού του, αποτελεί για σένα το αίμα με το οποίο κρατιέσαι στη ζωή και καθημερινά σκαρφαλώνεις ψηλότερα.

Τέλος, επειδή θεωρώ ότι είσαι ένα πραγματικά αξιόλογο άτομο, θα σου πρότεινα τη δημιουργικότερη ενασχόληση με «τα κοινά», κι όχι με «τους κοινούς» όπως ο Πάππας.

Με τιμή,

΄΄διδάσκων αει διδασκόμενος